maandag 12 maart 2018

Klein maar fijn: onbekende grotjes in België

Hierbij een blogpost die niet gaat over de mooie gebieden uit Vietnam zoals in mijn eerdere posts noch over de immer aangroeiende grotten in de kanto of de spectaculaire Gamchi canyon geschreven door onzer colega speleologen. In deze post wil ik eerder een korte introductie doen over enkele (kleine grotjes) die binnen de club onbekend en onbemind zijn maar die ik samen met Jeroen Rappé heb bezocht.

Trou du Four à Chaux
 Deze grot is tamelijk klein en als je enkel naar daar rijdt om deze grot te doen ga je je wat bedrogen voelen.
Deze grot kwam vroeger uit in de Abime de Beaumont maar is door instorting hiervan afgesloten geworden.
Hierdoor is het wel leuk om dit grotje te doen als je toch al van plan bent om de beaumont nogmaals te doen. 

Voor diegenen die al naar de Beaumont gingen zullen zich waarschijnlijk de klif gerinneren die je tegenkomt bij het zoeken naar de ingang. Moest een onfortuinlijke ziel een verkeerde beslissing nemen en van deze klif tuimelen dan zal hij terrecht komen bij de ingang van de Four à Chaux. Voor al de rest van de bezoekers is het aangeraden om de weg tevolgen tot net voor de brug van Esneux waar je rechts afslaat, hier volg je de weg langs een school, een hondenschool en een paar ruïnes tot er een wandelpad aan de rechterkant bevind, hier staat ook een infobordje met een kaartje (zie afbeelding).
Parkeer de auto hier en je wandel het pad af tot in de oude groeve waar de ingang zich bevind (hier is ook een klimsite). De ingang bevind zich tamelijk laag, rechts achteraan tegen de wand van de groeve.

Toen wij hier op bezoek waren in oktober was de grot in gebruik door een vos, dit vertaalde zich in een grot vol vossenuitwerpsellen, bij het terug naar buiten keren was het beginnen hagelen waardoor de bewoner on in de grot is komen begroeten. 

Vergeet in ieder geval geen UBS sleutel mee te nemen, touwen niet nodig.

Voor meer info verwijs ik naar de website van onze collega's: 
http://www.scavalon.be/avalonnl/fiches/fich01.htm

(Fun fact, de vos was niet onze enige wildlife encounter van de dag, later die dag toen we ons naar de ingang van de Beaumont begaven liep er onder ons (op de helling voor de eerder genoemde klif) een rotte everzwijnen aan een goed tempo voorbij)

Grotte du Pré au tonneau
Voor deze grot is geen sleutel en geen materiaal nodig en dit kan je dan ook best in de auto laten want deze grot is voor de nicheliefhebbers van een beetje nat met kilo's (natte) modder.
De grot bevindt zich in Rochefort en zeer dicht bij een andere klassieker, de Nou Maulin, Je kan op zich parkeren aan de Nou Maulin maar het is zelfs nog dichter als je je gewoon parkeerd op het kleine parkingetje aan het rond punt in Rochefort ( https://www.google.be/maps/@50.1584967,5.2263284,17.39z/data=!4m2!10m1!1e4?hl=nl )
hiervan vertrekt een fiets/wandelpad over een oude spoorwegbedding in zuidoostelijke richting. Deze volg je, aan de rechterkant bevindt zich de grot. Je hoeft niet elk klein gaatje in de rechterwand te gaan uitpluizen zoals ons. De ingang is een grote porche en is duidelijk zichtbaar vanaf de weg.

Toen wij door het eerste deel waren met de gigantische hoeveelheden modder  kwamen we twee (verbaasde) nederlanders tegen. Zij waren aan het werk met het uitgraven van een gang en hoopten hierbij achter de huidige sifon uit te komen en de grot uit te breiden. Ze konden ons vertellen dat er aan de andere kant van de weg nog een klein grotje was, de "Grotte du Ancien Carrière" (zie volgende grot). Het verdere verloop van de grot was vooral veel kruipen maar zonder echt heel nauwe passages. 

Leuk grotje om te doen maar ook zoals voorheen zou ik niet enkel voor deze grot naar Rochefort rijden (wij waren echter gekomen om op 2 dagen de Pré au tonneau, Puits aux lampes, Éprave en eventueel een andere grot te doen. Die andere grot is toen de Grotte du Ancien Carrière geworden.

Grotte du Ancien Carrière
Ook voor deze grot is geen materiaal nodig. In tegenstelling tot de vorige grot is deze droog. Zoals de naam het doet vermoeden is deze grot gelegen in een oude steengroeve, deze is net zoals de grot niet meer actief.

De grot is tamelijk makkelijk te vinden, vertrek vanop de parking zoals eerder beschreven maar neem niet de spoorwegbedding maar de grote weg in de Oostelijke richting (volg de linkerkant van de weg). Na een tijdje kom je een oude ijzeren poort tegen (model Spekul), hier in de buurt vind je een paadje het bos in, deze zou tot de oude steengroeve moeten leiden (indien niet probeer een ander paadje :p ) zoals onze nederlandse collega zei: "als je de groeve kan vinden dan vind je de grot ook" 
de grot bevind zich aan de rechterkant als je met je rug naar de weg staat (op de helling).
De grot start op het diepste punt en loopt van daaruit naar boven, het eerste stuk is ook bewoond door een vos en ook hier vind je wat uitwerpsellen, dieper in de grot vonden we vleermuizen (hoefijzerneuzen) in winterslaap (het was eind December).

Goufre de Perséverence
Naar informatie van Paul De Bie (SC Avalon) zou deze grot niet betreden mogen worden.
De laatste onbekende en onbeminde grot was tegelijk ook de meest bevredigende van deze lijst met kleintjes. Op deze tocht werden we vergezeld door Sara Vliegen.
De grot bevind zich in dezelfde groeven als de grot "Trou aux Fisures" in Sprimont.
De groeve is heel wat veranderd sinds de tekening op de website van Avalon (http://www.scavalon.be/avalonnl/fiches/fich08.htm) en we waren bang dat de grot door de werkzaamheden vernietigd was. Omdat er ook enkele twijfels waren bij het nog bestaan van de ingang van de Trou aux Fisures zijn we deze ook even gaan checken en we vonden de putdeksel die toegang geeft tot de grot, we zouden ons gaan omkleden en dan kijken hoe ver we zouden geraken met onze gelimiteerde hoeveelheid touw (we waren niet voorbereid op deze grot). Op de terugweg was er nog een plaatsje waar ik wou gaan kijken of de grot er echt niet was en jawel, toen vonden we deze. 

Foto genomen vanaf de ingang van de grot in de richting van de parkeerplaats van de auto.

Onderstaande foto laat de locatie van de grot zien in de groeve alsook de plaats waar je je auto kan parkeren om naar hier te gaan.
Ga wel enkel op dagen dat er niet gewerkt wordt en zorg ervoor dat je wat opvalt als je rondloopt op het terrein want er stond op verschillende plaatsen springstof klaar om gebruikt te worden. Als speleo moet je al enkele risico's accepteren, het risico om opgeblazen te worden ter profijt van een groeve-uitbater hoort hier niet bij. 

De grot zelf is wel wat modderig, voor het hoofdgedeelte is geen materiaal nodig dus je kan dit ofwel thuis laten ofwel in een kit zak steken als je het gedeelte met de klim wilt doen beneden in de grot. 
Voor dit gedeelte heb je een klimtouw nodig, wij hadden dit mee maar door tijdgebrek hebben we het gedeelte naar het mooiste geconcretioneerde gedeelte niet kunnen doen.
Onderweg kwamen we veel vleermuizen in winterslaap tegen zowel de voorgenoemde hoefijzerneuzen als ook vele andere (Myotis?). Het is dus beter om deze grot pas na het seizoen van de winterslaap te doen om verstoring tegen te gaan.

Er zijn in de grot wel wat chemisch verankerde aanhechtingspunten aangebracht (type broche) maar een touw is bij het afdalen echt niet nodig er is in de grot een kapeltje aangebracht als gids door de grot deze kan je voor het grootste gedeelte volgen (alhoewel soms een kleine omweg nodig is).
In dit grotje zijn er enkele grotere zalen waarbij je meermaals kan denken dat je in de onderste zaal bent terechtgekomen maar deze onderscheidt zich van de rest door zijn muur vol mooie concreties aan de rechterwand (indien men van de vorige zaal komt).
In de vorige zaal hangt er net voor de doorgang naar de laatste zaal een bordje verstopt met de nagedachtenis van een bezoeker die waarschijnlijk omkwam in deze grot, ongeveer 25 jaar geleden.

De grot is leuk en zeker te combineren met grotten in de buurt zoals de Fissures, trou du furets, Rouge Thiers, ...

Voor onze tocht was er informatie over deze grot terug te vinden maar op moment van schrijven lijkt deze verdwenen te zijn van het web. Extra foto

Slot
Bij deze sluit ik deze blogpost af, hopelijk zet het mensen aan om ook mee op zoek te gaan naar onontdekte pareltjes in ons Belgenland. Ik zal later nog proberen om de tekst op foutjes te (laten) verbeteren en topo's/foto's toe te voegen van de besproken grotten.

vrijdag 2 maart 2018

Los misterios del Sistema, Dirk nos cuenta...

El misterio del spit antiguo ..

El lunes el equipo “menos delgado” se dirige a un meandro anteriormente topografiado por Alboroto, Jordi y antonio.

Bajada de cuerdas para llegar a la galería Maravillas, y revisión de unos laterales cerca del vivac de los gente de Talpa. Es una zona muy rara con tubos muy laberíntico que van en todos direcciones pero al final no continua nada interesante …

Despues entrada del meandro, seguimos el meandro y quitamos un incognita antes de llegar a la salida terminal, donde, visto al dibujo de Alboroto quedan unas incognitas.



En el meandro
Hacemos las escaladas, la mayoría nada mas de tubos que en altura vienen mas estrecho, pero la escalada al final de todo... esta tiene posibilidades. Despues de escalar unos 7 metros ya una gatera estrecho que continua en la misma dirección que el meandro, pero aquí la continuación esta tapada de bloques.
Desobstrucción al final de todo... continua pero con poco animo.
Como nuestros amigos “delgados” tienen todos los caramelos de menta, nosotros no podemos hacer nada para intentar de pulverizar el obstáculo. Despues revisamos la sala terminal que tiene un aspecto un poco especial. Es sala pero mismo tiempo es un laberinto, gateras, tubos, resaltes, y todo se interconecta en todos los lados. Pero algo de misterioso, mas o menos al final de la sala en un pared encontramos un spit. (Spit de Alboroto? no creo ya mucho años que no utilizamos spit, spit de Talpa? no lo tengo claro, no estoy seguro que han llegado hasta este sitio tan lejos en la cueva?
Situación muy rara donde esta puesto.
Y el spit tiene un aspecto que parece mucho mas viejo y que ya esta allí puesto muchos años antes que los de Talpa han explorado la cueva
El spit de 2011/2012 ???
Pues? de quien es el spit? Quien ha llegado hasta allí ya antes de los de Talpa (que han descubierto la cueva)

Hay dos posibilidades: o bien es un spit de Talpa, pero con una corrosión muy espectacular o bien hay gente que han llegado a este punto años anterior que los exploradores de Talpa y despues nosotros.

Se que la zona ha estado explorado durante los años ’80 / principio ’90 por el club “Speleoclub de la Haute Seine”.. son ellos que han hecho las primeras exploraciones en el sistema de Canal del Haya .

Puede ser muy interesante de buscar fuera otra red de pozos que puede llegar a esta sala unos ?? 300 metros mas por debajo.

Algunas fotos más: